GERÇEKLERİ YAZMAK YA DA PEMBE BİR TABLO ÇİZMEK, HANGİSİ DOĞRU?

Sokaklarda halkın konuştuklarını biz duyuyoruz ve araştırıp size aktarmaya çalışıyoruz. Oturduğumuz yerden haber ya da makale yazdığımız olmuyor. İyi bir ekip, sıkı bir çalışmanın ürünü ile karşınıza çıkıyoruz. Dumlupınar Gazetesi Kütahya’nın en özgür, tarafsız ve objektif yayın organı olma kimliği ile sizin için çalışıyor.
Biz gerçekleri yazmak için yola çıktık ve bu yolda azimle ilerliyoruz. Bir de gerçeklerin üzerini örtmek isteyen bir gazetecilik anlayışı var ki inanın oturdukları yerden habercilik yapmaya! çalışıyorlar. Gazetecilik sermayenin elinde oyuncak olmamalı. Sermaye gazeteye müdahale etmemeli. Habercilik ayrı ticaret erbabı olmak çok ayrı şeylerdir. Kim ki gazeteleri bir ticari araç olarak kullanıyor bilin ki size doğruları söylemiyordur.
Mesleğe başlayalı henüz 1 yıl dahi olmamıştı. Soğuk bir Ankara sabahında, Uğur Mumcu ağabeyimiz canilerin bombası ile katledilmişti. Kalem bir kez daha kana düşmüştü. Gerçekleri ama sadece gerçekleri yazan kalemdi Uğur Mumcu. Genç bir gazeteci olarak hep kendisi gibi bir gazeteci olabilme özlemindeydik. Ne anlatıyordu Uğur Mumcu, biz onu anlamak istedik hep. Meslekte tam 29 yılı geride bırakıyorum. İnanın, Uğur Mumcu’nun tırnağı kadar bile olamadık.
Uğur Mumcu, dışarıdan bakıldığı zaman yolsuzlukları takip eden, haksızlıklarla mücadele eden, baskılara karşı mücadele eden asık suratlı, çatık kaşlı bir savcı izlenimi elde edilebilirdi. Hâlbuki bunlar Uğur Mumcu’yu yansıtmaz. Yakınlarının anlatımlarına göre Uğur Mumcu, sürekli gülen, son derece dost, mizah duygusu yüksek bir insandı. Türk halkını temsil eden bir insandı. Türkiye’nin gerçeklerine de iyi parmak basmıştı. Uğur Mumcu’nun gazeteciliği araştırmacı gazetecilikti. Uğur Mumcu, gazeteciliğinde, gazeteciliğin halkın haber alma özgürlüğünün bir parçası olduğunu, aracı olduğunu bilirdi. Ona göre, basın özgürlüğü basın mensuplarının sahip olduğu özgürlük değil, halkın haber alma özgürlüğünün bir parçasıydı. Onun için Uğur Mumcu, haberin üzerindeki tasarruf hakkının da gazeteci de olmadığına inanırdı. Gazetecilik ilkesinde korkusuzluk ve cesaret de yer alırdı.
Kütahya’da gerçekleri yazmak isteyen biz gazeteciler, Uğur Mumcu gibi birer abide olamayız ancak bu yolda pek tabii ki ilerleyebiliriz. Biz olaylara bilim ve somut delillerle bakabilirsek, gerçekler ile yüzleşiriz. Kütahya’da bu amaçla gazetecilik yapan kaç kişi var Allah aşkına? Bizi ta içimizden çürütenlere yazıklar olsun. Bu memleketin asil gazetecileri, araştırmacı gazetecileri, dürüst gazetecileri kalemlerini kırdılar ama satmadılar. Memleketin gelişimine biz neden ket olduk? Bu soruları hem kendi meslektaşlarıma hem de bizzat kendime soruyorum. Yani kabahati birilerinin sırtına sıvama peşinde değilim. En az onlar kadar bendenizin de suçlu olduğunu itiraf etmek lazım.
Bu satırları yazabilmek için mecra lazım, hem de sağlam bir mecra. Bendenize bu gazetede özgürce düşüncelerimi yazma fırsatı verdiği için Yönetim Kurulu Başkanımız Nurhan Pehlivangil ve Yazı İşleri Müdürümüz Yasin Pehlivangil’e şükranlarımı sunmak istiyorum.
Düşüncelerimizi, fikirlerimizi özgürce hiçbir şekilde sansüre maruz kalmaksızın ifade edebildiğimiz Dumlupınar Gazetesi, Kütahya’nın öz gazetesidir. Tevazu lazım evet, ancak bu konuda tevazu yaparsak, diğerleri anlamaz, gerçek sanırlar.
Sevgiyle kalın…