Bir zamanlar geçmişin ihtişamını yansıtan Kütahya’nın tarihi taş duvarları ve yapıları, bugün yosun tutmuş yüzeyleriyle, kazınmış yazılarla ve sprey boyalarla kaplanmış halde görenlerin içini burkuyor. Kütahya’nın açık hava müzesi niteliğindeki tarihi dokusu, koruma altına alınmadığı için her geçen gün biraz daha yok oluyor.
Kentin en eski bölgelerinden biri olan Hisar, tarih kokan sokakları ve devşirme taşlarıyla şehrin belleğini temsil ediyor. Ancak bu sessiz tanıklar artık ilgisizlik içinde kaybolmaya başladı.
Tarihi Eserler Oturma Alanına Dönüştü
Dumlupınar Gazetesi ekibinin yaptığı saha incelemelerinde, bazı tarihi taş yapıların deformasyona uğradığı, bazılarının ise oturma alanı olarak kullanıldığı belirlendi. Üzerlerinde sprey boyalarla yazılar bulunan bu eserler, yalnızca fiziksel olarak değil, manevi anlamda da tahrip olmuş durumda.
Hisar parklarının içindeki devşirme taşlar ve kalıntılar, koruma ve bakım eksikliği nedeniyle her geçen gün biraz daha yıpranıyor. Binlerce yıllık geçmişin sessiz tanıkları, artık zamana değil, ihmale yenik düşüyor.
“Tarihi Bilincimiz Ne Oldu?”
Dumlupınar Gazetesi muhabiri Merve Doğan, Kütahya’nın tarihine ışık tutan ancak kaderine terk edilen yapıları yeniden gündeme taşıdı. Üzerine çizimler yapılan, hatta dinlenme noktası olarak kullanılan bu taşlar, “Tarihi bilincimiz ne hale geldi?” sorusunu bir kez daha akıllara getiriyor.
Kent kimliğini temsil eden bu yapılar, yalnızca taş değil; aynı zamanda Kütahya’nın geçmişine, kültürüne ve hafızasına ait canlı tanıklar.
Geleceğe Miras Bırakmak İçin Adım Atılmalı
Uzmanlar, Kütahya’daki bu tarihi eserlerin restore edilmesi ve koruma altına alınmasının, yalnızca turizm açısından değil, şehrin kimliğini korumak açısından da hayati önem taşıdığını vurguluyor.
Her bir taşın, her bir oyma izinin geçmişe ait bir hikâye barındırdığı Kütahya’da, tarihi mirasın korunması artık bir zorunluluk haline geldi.
“Biz Bu Şehrin Hafızasıyız”
Yüzyılların izlerini taşıyan bu eserler, adeta fısıldıyor:
“Biz bu şehrin hafızasıyız, bizi koruyun.”
Geçmişin ihtişamını taşıyan Kütahya’nın taşları, ilgisizlik içinde sessizce yok olurken, kent tarihine sahip çıkmak artık bugünün değil, yarının da sorumluluğu olarak öne çıkıyor.
