Dört yıldır “Söğüt Gölgesi Çayevi” adıyla hizmet veren Aydın Sarıkaya, işletmesini yalnızca bir ticarethane olarak değil, iyilikle yoğrulmuş bir gönül mekânı olarak görüyor.
Şehit aileleri, gaziler, emniyet mensupları, askerler ve ihtiyaç sahiplerinden ücret almayan Sarıkaya, “Devlet bize huzur içinde çalışabileceğimiz bir ortam sunuyor, biz de buna vefa ile karşılık vermeliyiz” diyerek yaptığı işi bir sosyal sorumluluk olarak tanımlıyor.
“Bir Bardak Çay, Bin Kalbi Isıtır”
Sarıkaya, bazen bir bardak sıcak çayın bile bir insana dokunabileceğini söylüyor:
“Milyarlar bağışlasanız bile bazen bir gönle ulaşamazsınız.
Ama soğuk bir günde ikram ettiğiniz bir bardak çay, insanın yüzünde bir gülümseme oluşturabiliyorsa, işte o zaman gerçek kazanç budur.”
Yaşadığı bir anıyı anlatan Sarıkaya, iyiliğin karşılığının her zaman para olmadığını şöyle örnekliyor:
“Bir gün Eskişehir’den gelen askerler uğradı, onlara çay ikram ettik. Ücret almadıklarında şaşırdılar. ‘Böyle bir yer kaldı mı?’ dediler. Sonra arkadaşlarını da getirdiler, birkaç gün boyunca uğradılar. O gün kazandığımız para değil, dostluktu.”
“Vefa Kültürü Yayılırsa Herkes Kazanır”
Sarıkaya, bu uygulamanın sadece kendi çayevinde değil, tüm Kütahya esnafı arasında yaygınlaşmasını istiyor.
“Eğer hepimiz bir elden tutarsak, şehirde bağlar güçlenir. Bu uygulama ciromuzu düşürmez, aksine gönül birliğimizi artırır. Kütahya zaten vefalı insanların şehridir.”
Hiçbir siyasi görüş gözetmeden herkesin küçük bir iyiliğe vesile olabileceğini vurgulayan Sarıkaya, “İyilik bulaşıcıdır, yeter ki bir yerden başlansın” diyerek çağrıda bulunuyor.
“Kütahya’nın Kalbinde Bir İyilik Hikâyesi”
Söğüt Gölgesi Çayevi, yalnızca bir işletme değil, Kütahya’nın vefa kültürünü yaşatan sembol bir mekân haline gelmiş durumda.
Aydın Sarıkaya’nın bu davranışı, şehrin esnaf ruhunu yeniden hatırlatıyor:
“Biz kazancı kasada değil, insanın gönlünde arıyoruz.”
Küçük bir çay ocağından yükselen bu iyilik hareketi, Kütahya’da “gönül kazanmanın da bir ticaret biçimi” olduğunu herkese gösteriyor.
