Kısa bir yolculukta yaşanan günleri anı olarak hatırlamak istiyorum. Hayatta bazen unutamadığınız ya da yüzünü hatırlamak...
Kısa bir yolculukta yaşanan günleri anı olarak hatırlamak istiyorum. Hayatta bazen unutamadığınız ya da yüzünü hatırlamak istediğiniz insanlar olur. Rastgele çekilen fotoğraflar daha güzel çıkar, tıpkı tesadüfen tanıştığınız insanlar gibi…Tatil için bindiğim otobüste kulaklarda yankılanan çığlık dikkatimi çekti. Bize seslenmek isteyen Berat Uçar sesli olarak gülüyordu. Annesine sordum; “Berat’ın küçükken havale geçirdiğini ve ön beyin kısmının hasar gördüğünü anlattı”. Berat’ın sesinin gür olması, kısa süre sonra herkesi etkiledi ve beraber gülmeye başladık. Bulaşıcı bir hastalıktır; amaçsızca gülmek diyebilirim. Uzun süre sessizce onu izledim. Göz kontağı kurmaktan kaçan Berat’ın, gözlerinin içi gülüyordu. Yol boyunca zaman zaman sessiz kaldı. Biz tatilde uzun soluklu gezi planı yaparken, Berat bize eşlik etmeyi hiç ihmal etmedi. Tur programında bize eşlik eden özel çocuk sessiz gülüşün temsili oldu. Ailesi evladının mutlu olması için etkinliklere katılım sağladı, Dönüş yolunda birkaç kişiyle uzun süre sohbete koyulduk. Bir ara aklıma gelen soru Berat, benimle arkadaş olur mu? Dikkatlice onu izledim. Küçük kardeşi Kaan abisinin boynuna sarılmış, onu ne kadar çok sevdiğini gösteriyordu. Otobüste bir anda gözüm aynaya takıldı, kendime soru sormaya başladım; ben ne zaman bu çocuk kadar içten güldüm, Hangi problem arasında kayboldu gülüşlerim… İnsan büyüdüğü zaman içindeki çocuk konuşmuyor ve duygularımız bizim kadar samimi değil. Ayağa kalktım; Berat’ın omuz kısmına dokundum. Elini, omzuma atıp sarıldı. 10 yaşındaki bir çocuk aklımdaki tüm soruları cevapladı, beraber otobüste tanışma oyunu oynadık. Ben yüksek sesle adını söylediğim kişiyi işaret edip, kişinin ismini söyleyip alkış yapıyordum, Berat arkamdan kim olduğunu söylüyordu. Otobüsten indiğimiz zaman herkes birbirinin adını biliyordu. Vedalaşma sırasında hiç zorlanmadık. Berat ‘ın neşesi umut dolu gözlerinde yüzüne ilişen sessiz bir gülümsemeye esir oldu. Kaç yaşında olduğunuz önemli değil, bir çocuk gülmeye başladığı zaman sevginin dili değişir. Hayatım boyunca çok yolculuk yaptım, 2 tane anı benim bakış açımı değiştirdi. Duymadan beni anlayan bir anne ve Berat’ın umut dolu gözleri… Bu hayat sizlerin umutları kadar güzel olmalı. Sevginin dili yoktur. Mühim olan yürüyüşlerimizle, sevgi ve dostluk köprüsünü yüreklere inşa etmektir. unutulmayan anılar arasında yerini alan bakışlar… Yıllar geçiyor ben Berat’ın umut dolu gözlerini unutmuyorum. En büyük engel duvarlarımız ve bir türlü yıkılmayan ön yargılara teslim olur.
